تا حالا سوغاتی سنگِ پا آوردید؟ اون هم سنگ پای طبیعی! عجیب به نظر می‌رسه ولی ما این کار رو کردیم! از دشت آزو تا قله پاشوره، یه عالمه سنگ پا منتظر ما بودند.
قله پاشوره کجاست؟
در جاده هراز و جایی بین خروجی جبهه غربی دماوند که به پلور می‌رود و جبهه شمالی دماوند که به ناندل می‌رسد، از جاده روستای کُندِلو از جاده خارج شوید.
این فرعی از کنار روستای گیلاس، زیبادشت و کُنارانجام عبور می‌کند و به روستای نوا می‌رسد.
این جاده فرعی پیچ در پیچ و پرشیب است و با وجود این که کمتر از ۱۰ کیلومتر طول دارد، عبور از آن بیش از نیم‌ساعت طول کشید.
الان که روی نقشه نگاه می‌کنم می‌بینم که دو تا دور قله پاشوره برام آشناست! جاذبه‌های طبیعت‌گردی و کوهنوردی این محدوده دیدنیه؛ از آبشار شاهاندشت و کتیبه قاجاری شکل شاه گرفته تا قله گل‌زرد و تنگ زمان در دامنه‌های دماوند.
بهترین ویوی قله دماوند از دشت آزو
کسانی که عاشق دماوند و شکوه و جلال بی‌مانندش هستند این برنامه براشون یکی از زیباترین‌ها میشه چرا که در لحظه لحظه‌ی حرکت، قله زیبای دماوند همراه ماست. هر چه بالاتر آمدیم رخ دماوند واضح‌تر شد و بدون هیچ مانعی خودنمایی کرد.
صعود به قله پاشوره برنامه‌ای یک‌روزه از تهران است. اما به نظرم برنامه یک و نیم روزه جذاب‌تر خواهد بود.
از روستای نوا تا دشت آزو حدود ۲ ساعت ترکینگ متوسط پیش رو دارید که در فصل بهار تا اوایل تابستان مسیر سرسبز و پرگلی دارد.
کلبه معروف دشت آزو و قله پاشوره
با عبور از دشت آزو و در نزدیکی قله پاشوره، به کلبه‌ای می‌رسیم که به اندازه دشت آزو شناخته شده است! این کلبه و اطراف آن مناسب کمپینگ و شب‌مانی است.
خوش‌شانس هستیم و کلبه خالی است اما به منظور آمادگی برای صعود به قله دماوند و آشنایی با شرایط کمپینگ، چادرها را بر پا می‌کنیم.
صبح که چشمامون رو باز کردیم دماوند باشکوه جلومون بود. احساس فوق العاده ای که وصف نشدنیه…
پس از خوردن صبحانه، به سمت قله حرکت می‌کنیم. مسیر صعود سخت نیست و حضور دماوند در پشت سرمان، انرژی مضاعفی می‌دهد.
در زمان پیمایش تا رسیدن به قله پاشوره، فسیل‌های جالبی پیدا می‌کنیم. این کوهستان پر از دیدنی و شگفتی است.
همراه با گروه کوهنوردی البرز بر فراز قله پاشوره می‌ایستم و این بار نوای «ای ایران» را با حال و هوای دیگری سر می‌دهیم. به یاد آزادمردان و زنان ایرانی و رو به روی گنبد گیتی پای در بند.
این خیلی جذابه که قله پاشوره (سمت راست) و قله دماوند در یک تصویر کنار هم قرار می‌گیرند.
برای برگشت از قله مسیر کوتاه‌تری انتخاب می‌کنیم. سرخوردن روی برف‌های جامانده از زمستان لذت‌بخش است.
وجه تسمیه قله پاشوره
مسیر برگشت علاوه بر برف و یخچال، پر از سنگ‌پاست! این سنگ‌ها هیچ فرقی با سنگ‌پایی که در حمام خانه دارید نمی‌کند! باور کنید.
گویا علت نام‌گذاری قله به «پاشوره» همین سنگ‌های متخلخل هستند. به درخواست سرپرست برنامه، هیچ‌کس سنگی حتی به عنوان یادگاری هم برنمی‌دارد. قرار شد هیچ چیزی از خودمان به جز ردپا جا نگذاریم…
کی بریم دشت آزو؟
خیلی خوش‌شانس هستیم که بهترین زمان ممکن اومدیم اینجا. من که از بوی آویشن مدهوش شدم. خرداد و تیر بهترین فصل بازدید از دشت آزو و البته بهترین زمان صعود به قله پاشوره است.
در این صعود بهاری، انواع و اقسام گیاهان و رنگ‌های متنوع میزبان ما بود. و البته نماهای متعددی از قله دماوند که من یکی رو مجنون کرد!
گروه هایی که امسال صعود تابستانه به دماوند دارند باید خودشون رو برای شرایطی متفاوت با سال گذشته آماده کنند، حجم برف روی قله دماوند در ابتدای تابستان بیشتر از هر سال این وقت ساله!
چه نمای جذابی بود و چه عکسایی
لذت بردم
تقدیم به نگاهتون