صعود جبهه شمالی قله دماوند – راهنمای کامل

یکی از مسیرهای اصلی چهارگانه صعود به قله آتشفشانی دماوند و در عین حال یکی از زیباترین آن‌ها، جبهه شمالی است.

مسیر دسترسی به ناندل در یال شمالی دماوند

از تهران که به سمت آمل می‌روی، در یکی از مسیرهای دسترسی به شمال کشور قرار میگیری که به جاده هراز معروف است. برای صعود به قله دماوند از جبهه شمالی و مسیر شمال شرقی، مقصدِ خودروی شما روستای ناندل در استان مازندران خواهد بود.

در این مسیر از کنار آبشار زیبای شاهان دشت و قلعه تاریخی بالای آن رد می‌شوید و پس از عبور از پُلور، گَزَنَک، تونل وانا، بائیجان و پاسگاه آن در سمت چپ جاده، دیگه باید حواستون رو جمع کنید تا خروجی روستای ناندل رو رد نکنید.

بعد از پاسگاه بایجان و عبور از ۲ تونل (تونل شماره ۹ یا تونل نورانی  و تونل شماره ۸ یا تونل آیو در جاده هراز)، در سمت چپ خروجی دلارستاق و روستای ناندل با تابلو مشخص شده است.

جاده خاکی و نه چندان هموار، ۱۶کیلومتر تا روستای حاجی‌دِلا، ۱۸کیلومتر تا میان‌ده و ۱۹کیلومتر تا ناندل فاصله دارد. جالب این که فاصله‌های روی نقشه با کیلومتر شمار ما مطابقت نداشت!

اطلاعات تماس خانه کوهنورد ناندل جهت شب مانی

ناندل یک خانه کوهنورد دارد که زیر نظر فدراسیون و توسط آقای صالحی مدیریت می‌شود. به جهت تطبیق بهتر شرایط بدن با ارتفاع بالای منطقه، پیشنهاد می‌شود حداقل یک شب در ناندل بخوابید.

تلفن خانه کوهنورد ناندل ۰۱۱۴۳۳۳۶۰۳۲ و ۰۱۱۴۳۳۳۶۱۱۵ و تلفن همراه آقای صالحی ۰۹۱۱۹۲۰۱۲۲۳ است. اقامت هر نفر در خانه کوهنورد ناندل شبی ۳۰ تا ۴۰هزار تومان بسته به تعداد نفرات اعلام شد. (آپدیت تیرماه ۱۴۰۰)

راهنمای صعود به قله دماوند از جبهه شمالی

مبدا صعود از جبهه شمال محلی به نام سنگ بزرگ (کَتوپَل) در انتهای دشت ناندل است که حدود ۵کیلومتر با روستا فاصله دارد.

برای صرفه‌جویی در وقت و البته صعود بهینه‌تر می‌توان از ناندل تا سنگ بزرگ را با نیسان‌های کرایه‌ای رفت. هزینه نیسان تا سنگ بزرگ ۴۵۰ تا ۵۰۰هزار تومان خواهد بود. (آپدیت مردادماه ۱۴۰۱)

سنگ بزرگ در ارتفاع ۲۹۲۲متری از سطح دریای آزاد، شروع حرکت است و قرار است به ارتفاع ۵۶۰۱متری برسیم.

کمبود منابع آب، مهمترین چالش جبهه شمالی دماوند

کمبود آب یا بهتره بگم بی‌آبی در جبهه شمالی، مهمترین مشکل برای صعود قله است. به همین دلیل مجبور بودیم آب موردنیاز برای دو روز آینده رو همراه ببریم که این موضوع باعث سنگینی بیش از اندازه کوله‌ها شد.

با وجود کوله‌های سنگین اما هر بار که نگاه به دیو سپید می‌انداختیم، انرژی مضاعفی می‌گرفتیم و گام‌ها استوارتر می‌شد. فراموش نکنید که قبل از هرگونه برنامه‌ریزی، وضعیت هوای قله دماوند در ارتفاعات مختلف را چک کنید که از اوجب واجبات است.

امکان کرایه قاطر و حمل بار

در جبهه‌ی شمالی به مانند مسیر شمال شرقی امکان کرایه قاطر برای حمل کوله‌ها وجود دارد که کمک بزرگی به کوهنوردان صعودکننده است. قاطرها بار شما را از سنگ بزرگ تا پناهگاه ۴۰۰۰متری حمل می‌کنند.

البته استفاده از قاطر در جبهه شمالی به گستردگی مسیر جنوبی نیست و قاطرها همیشه در دسترس نیستند. اگر تصمیم به استفاده از قاطر دارید بهتر است از درون روستا و قبل از رسیدن به سنگ بزرگ، هماهنگی‌های لازم را انجام دهید.

جانپناه‌های ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ دماوند شمالی

پناهگاه اول مسیر شمالی در ارتفاع ۴۰۱۰متری ساخته شده است و به همین دلیل به جانپناه ۴۰۰۰متری نیز معروف است. این جانپناه در بهترین حالت شاید ۲۰ نفر گنجایش داشته باشد.

جانپناه دوم مسیر شمالی دماوند معروف به پناهگاه ۵۰۰۰، در ارتفاع ۴۶۶۰متری برپا شده است. ظرفیت این جانپناه هم نهایتا ۲۰نفر است.

در این عکس که از درون جانپناه ۵۰۰۰ شمالی دماوند گرفتم، انواع دست‌نوشته‌ها و آرم و علائم و تبلیغات مشخص است. گویا وندالیسم در کوهستان پایانی ندارد.

عبور از کنار یخچال‌های دائمی در صعود جبهه شمالی دماوند چیز عجیبی نیست و ما هم آمادگی آن را داشتیم اما همیشه آن چند قدم آخر زیر قله لذت‌بخش و در عین حال دردناک است! جسم تنبلی می‌کند و روح پرواز می‌کشد.

اولین گام بر روی قله و شادی وصف‌نشدنی صعود پس از ساعت‌ها تلاش گروهی…

۱۲نفر از تیم ۱۴نفره ما موفق شدند گام بر بام ایران بگذارند که این موضوع شادی فتح قله را چندین برابر کرد.

بر روی قله، نمای دشت و دریاچه لار به خوبی دیده می‌شود. واضح است که آن نما به سمت جبهه غربی آتشفشان دماوند است.

به نظرم امسال فوران گوگرد در تپه گوگردی شدت بیشتری داشت و در شمال قله کاملا حس می‌شد. (گزارش سال ۱۳۸۹)

چند نمای متفاوت از آتشفشان دماوند

حالا که تا اینجا با صعود ما همراه بودید، شما را دعوت می‌کنم به تماشای چند نمای پانورامای متفاوت از جبهه شمالی دماوند.

صعود به دماوند برای اولین بار

قبول مسئولیت تیم صعود به قله دماوند برای گروهی که بیشتر نفرات آن اولین باری بود که به قله دماوند و یا ارتفاعی مانند آن صعود می‌کردند استرس زیادی برام به‌وجود آورده بود. (معمولا پیشنهاد می‌شود که اولین صعود به دماوند از جبهه جنوبی انجام شود چرا که هم امکانات بیشتری وجود دارد و هم سختی کمتری دارد.)

اگر چه صعود به دماوند برای چنین تیمی به تنهایی چالش داشت اما صعود از مسیر شمالی، سنگینی کار رو بیشتر کرده بود.

تقریبا ۱۰روز پیش از شروع صعود، برنامه‌ریزی و هماهنگی رو شروع کردم و تا حد امکان سعی کردم از تجربه دوستان قدیم و جدید استفاده کنم. برام مهم بود که برنامه با موفقیت انجام بشه و نتیجه زحمات دوستانم در طول ۲ماه گذشته که صعودهای آمادگی متعددی اجرا کرده بودند، به ثمر بشینه.

باز هم خدا رو شکر می‌کنم که بیشترین آسیب و زیان برای من بود و نه همنوردای عزیزم! بعد از صعود رفتیم داخل مسجد برای خوردن ناهار که کفش کوهم رو جلوی مسجد ناندل دزدیدند. بدرود اسکارپای همیشه همراه من!

برگزاری جشن صعود به قله دماوند

بعد از صعود به قله علم‌کوه و قله سبلان، صعود دماوند هم با موفقیت انجام شد. جشن صعود به ۵ قله بالای ۴۰۰۰ متری که در واقع جشن همت و اراده البرزی‌ها بود به کیک مخصوص، که البته یک مناسبت دیگر هم داشت و اون تولد محمد نادعلی نسب بود.

تشکر از عرفان فکری عزیز برای راهنمایی‌های مفید (به خصوص در مورد وضعیت آب منطقه) و افسوس که شانس همراهی چند تن از دوستان عزیزم را در آخرین روزها و لحظات پیش از برنامه از دست دادم:

میثم خضری، هدی ارژنگ، حسین بیک‌زاده، سمانه آسایی، مهدی افتخاری، علی‌رضا کمالی، حامد رزاقی، مهری امینی، مهدی جوشقانی و آرش نقافی دوست داشتنی که تا آخرین لحظات چشم امید به دیدنش داشتم.

در این صعود جای خالی همراهان سال‌های پیش دماوند رو هم حس کردم: محمد وحیدشاد، خورشید جندابلو، محمود مدادی، خانم تاجیک، علی مومن‌زاده (همراهان مسیر جنوبی)

محمد شاکری، فروغ نجاتی‌نژاد، ولی سلیمانی، مژگان یوسف‌پور، علی زرین‌آباد، رضا حبیب‌نیا، مصطفی مثنوی، رضا سوادکوهی و سعید علی‌محمدی (همنوردان مسیر غربی)

امسال سومین سال پیاپی بود که دماوند پرشکوه مرا به آغوش خود پذیرفت اما عطش دیدار و حضور در دامان نماد زیبای ایران‌زمین هنوز با من همراهه.

این فیلم رو چند سال پیش یکی از دوستان فرستاد که متاسفانه اسمش رو یادم نمیاد. حس و حال عجیبی داره که هر بار دیدنش منو منقلب می‌کنه.