سفر به اعماق زمین در غار کهک
نفس‌نفس زنان از شیب کوه بالا می‌روم. به دنبال دهانه بزرگ غار می‌گردم. چیزی که تو فیلم‌ها دیدم همینو میگه! اما بعد از حدود ۲۰ دقیقه کوهنوردی بالای سر حفره‌ای می‌رسیم که انتهای مسیر کوهنوردی است.
فرود ۸متری به عمق زمین
اینجا دهانه غار کهک است! البته نه یک دهانه، بلکه دو دهانه کوچک که هر کدام حداکثر به اندازه عبور یک نفر فضا دارد. برای ورود به غار باید حدود ۸ متر سقوط کنید! یک فرود با طناب یا نردبان مخصوص، شما را به کف غار میبرد. در این فرود باید نهایت احتیاط را بکنید وگرنه لذت تماشای غار را از دست می‌دهید!
غارنوردی پرهیجان در تاریکی و سکوت
بازدید از غار کهک با هیجان زیادی همراه است. گاهی در تالار اصلی و بزرگ غار مجبور به عبور از کنار یک پرتگاه هستید و باید دست به طناب شوید. گاهی هم باید از درون یک سوراخ کوچک، تمام بدنتان را رد کنید!
قندیل‌های بسیار زیبا و بلند آهکی به وفور در مسیر دیده می‌شود. با کمی تخیل می‌توان اشکال متفاوتی را درون غار جستجو کرد. در همان ابتدا، استالاکتیت‌های کنار دهانه‌ی غار خبر از میزبانی جذاب و دلربا می‌دهد.
هنوز وارد دالان اول نشده‌ایم که یک استالاگمیت بزرگ و قطور با شکل و شمایلی عجیب، متوقف‌مان می‌کند. ده‌ها شکل مختلف در همین چکیده آهکی می‌توان تصور کرد.
غار کهک کجاست؟
این غار به مانند قله زیبای ویلیجیا در مرز استان‌های قم و مرکزی قرار گرفته است. برای رفتن به غار کهک باید به روستای کهکِ آقا نظام در نزدیکی شهر قم بروید. از قم به سمت سلفچگان و از سلفچگان، وارد جاده دلیجان شوید.
پس از حدود ۲۰ کیلومتر در طرف راست جاده تابلوی سیمان دلیجان، راه شما را نشان می‌دهد. در ادامه به روستای راوه می‌رسید. جاده را به سمت ده کهک ادامه داده و از مسیر بالای قبرستان ده، جاده خاکی پهنی شما را تا پای کوه هدایت می‌کند.
این کهک اون کهک نیست!
شهری با نام کَهَک در نزدیکی قم وجود دارد که بسیار معروف تر است و به کهکِ نوفل لوشاتو معروف است. مراقب باشید اگر از کسی آدرس می‌گیرید، این دو را با هم اشتباه نگیرند. روستای مقصد ما به کهکِ آقانظام معروف است.
وجه تسمیه غار کهک
احتمالا نام این غار را به شکل کَهَک شنیده باشید. اما در کتاب غارهای ایران نوشته مصطفی سلاحی نام درست این غار، «کُهَک» عنوان شده است. کهک اشاره به نام کوهی دارد که غار در دل آن شکل گرفته است.
از آن‌جایی که این کوه خیلی بلند نیست، اهالی منطقه به آن کهک یا کوه کوچک می‌گویند. «ک»، کاف تصغیر و به معنای کوچک است.
دو دهانه تنگ و فرود فنی غار کهک
برعکس دهانه وسیع و بزرگ غار رودافشان، ورود به غار کهک تنها از طریق دو حفره تنگ و ترش امکان‌پذیر است! ورودی که تنها با همراهی یک تیم فنی و ابزار و تجهیزات سنگنوردی و صخره‌نوردی امکان‌پذیر است.
در همان شروع کار، چند متر در هوا معلق می‌مانیم و با کمی دورشدن از دهانه غار، در تاریکی مطلق فرو می‌رویم. بعد از این فرود هیجان‌انگیز، غرق‌شدن در سکوت غار، برنامه را کامل می‌کند.
هدلامپ‌ها را روشن می‌کنیم و تازه با زیبایی‌های منحصر به فرد غار کهک روبرو می‌شویم. استالاگمیت‌های بسیار عظیم، چیزی شبیه به ستون‌های تزئین‌شده هستند!
زمین زیر پایمان لغزنده است و کمی جلوتر که می‌رویم به پرتگاه‌های متعددی می‌رسیم.
عبور سینه‌خیز از گذر کیسه‌خواب غار
یکی از دالان‌های عبوری غار کهک به نام گذر «کیسه‌خواب» معروف است که واقعا نام بامسمایی است! برای عبور از آن باید مانند زمانی که می‌خواهید به درون کیسه خواب بروید، بدن خود را جمع کرده و به درون دالان غار بخزید!
غار کهک ۳۵۰متر طول دارد و عبور از «کیسه‌خواب» به معنی نزدیک‌شدن به قسمت‌های پایانی آن است. به همین دلیل رسیدن تا انتهای غار برای همه امکان‌پذیر نیست به خصوص کسانی که کمی اضافه وزن دارند.
بهترین زمان بازدید از غار کهک
پیمایش غار کهک در تمام فصول سال امکان‌پذیر است. دمای هوای درون غار در فصول مختلف تغییر چندانی ندارد و همواره متفاوت با دمای بیرون است.
انصافا جاگذاشتن زباله درون غار که نه شهرداری دارد که زحمت جمع‌آوری آن را بکشد نه نوری به آن می‌رسد که تجزیه شود، ظلم بزرگی در حق طبیعت است و به قول دوستی نهایت بی‌شعوری است!
کهنه‌ترین لباس‌های خود را بپوشید!
بازدید از غار کهک نیاز به تجهیزات فنی و تجربه اولیه سنگنوردی دارد. لباس‌های مخصوص غارنوردی و در غیر این صورت لباس‌های کهنه خود را بپوشید. چرا که شما با تمام وجود با غار درگیر خواهید شد!
برای پیمایش غار حتما با یک راهنمای حرفه‌ای و مسلط همراه شوید. این یک توصیه جدی است. غار کهک از آن دسته غارهایی است که در سال‌های اخیر چند مورد گزارش سقوط و مرگ در آن ثبت شده است.
این مطلب رو امروز ۲مهر مصادف با روز غار پاک، بازنویسی کردم. به امید این که همه غارهای دنیا از آلودگی و تخریب مصون باشند.
@All Photos taken by Mohammad Gaeini
سلام و خداقوت
چرا مسئولین محلی در ورودی غار رو بزرگتر نمی کنند و برای بالا رفتن از دامنه کوه و پایین رفتن از آن پله تعبیه نمیکنن
توی پرتگاهش امکانات عبوری تعبیه کنن
که عموم مردم بتونن بازدید کنن
با گرفتن ورودی درآمدزایی برای اون منطقه ایجاد کنن
سلام و سپاس از توجهتون
واقعیت اینه که ورودی غار به همین شکل یکی از جذابیت‌های اصلی اون هست و همینطور هیجان فرود و صعود به غار
کار درست‌تر این هست که به ساختار غار دست نخوره اما همونطور که فرمودید مسیر مناسبی براش تعبیه بشه و یک تیم حرفه‌ای این کار رو مدیریت کنه عالی میشه
متاسفانه نمونه مشابهی که مدیریت درستی شده باشه در تمام ایران نداریم
و این حسرت همیشگی ما طبیعت‌گردهاست 🙁
عکس دوم رویاییه
سپاس از نگاهتون
خیلی زیباست
ممنونم
تورش رو برگزار نمیکنید آقای گائینی؟
این غار فنی هست و تور عمومی نمیشه براش برگزار کرد
نفستون بند نیومد اون تو؟
اون قسمت کیسه‌خواب واقعا نفس کم آوردم 🙂