کوه گنو بندرعباس

کوه گنو شامل قله گنو و دامنه های آن با عنوان منطقه حفاظت شده و ذخیره گاه زیست کره گنو در استان هرمزگان و شمال غربی شهر بندرعباس واقع شده است. اختلاف ارتفاعی ۸۰ تا ۲۳۴۰ متر در منطقه گنو باعث به وجود آمدن تنوع گیاهی و جانوری ویژه ای شده است…

مسیر دسترسی به کوه گنو: برای رسیدن به کوه گنو، یاید از بندرعباس به سمت شمال حرکت کرده و راهی روستای تازیان بالا شوید. روستای تازیان در ۲۴ کیلومتری بندرعباس واقع شده و از اینجا تا پابند گنو که پای کوه گنو محسوب می شود حدود ۱۱ کیلومتر فاصله است.

اختلاف ارتفاعی ۸۰ تا ۲۳۴۰ متر در منطقه گنو باعث به وجود آمدن تنوع گیاهی و جانوری ویژه ای شده است…

گنو از سال ۱۳۵۵ به عنوان ذخیره گاه زیست کره انتخاب شده است و اکنون یکی از ۱۰ ذخیره گاه های زیست کره ایران است.

ذخیره گاه زیست کره چیست؟ در ذخیره گاه زیست کره بر خلاف پارک های ملی و مناطق حفاظت شده و پناهگاه های حیات وحش، محوریت مدیریت منطقه بر اساس توانمندسازی جوامع محلی است. در این مناطق رابطه پایدار انسان و منابع طبیعی عامل حفاظت گونه های گیاهی و جانوری است. ۵۵۳ ذخیره گاه زیست کره در ۱۰۷ کشور جهان تحت نظارت برنامه انسان و کره مسکون یونسکو هدایت می شوند.

جاده ای پیچ در پیچ که شما را به بالای کوه می رساند. درازای این جاده ۱۳ کیلومتر است که تا بالای کوه می رود…

کوه گنو از سطح دریای آزاد در شمال تنگه هرمز تنها ۳۰ کیلومتر فاصله دارد…!

منطقه حفاظت شده و ذخیره گاه زیست کره گنو در بین سال های ۵۴ تا ۶۱ پارک ملی بوده اما سال ۶۱ با تنزل درجه حفاظتی به منطقه حفاظت شده تبدیل شد…

از جمله گونه های جانوری که در گنو یافت می شود عبارتند از: قوچ و میش، کل و بز، پلنگ، شغال، گرگ، تشی و…

آلونک کوهستانی در دامنه های کوه گنو و گله هایی که یک نمونه آن را در منطقه دیدیم… شاید یکی از دلایل خارج شدن گنو از لیست پارک های ملی، تعارض بیش از اندازه با مردم و تاسسیان بوده باشد!

شکافی در کوه گنو که بسیار مورد توجه قرار گرفت! (ویژه همسفران)

اگر چه کوه گنو یک منطقه حفاظت شده است اما اکنون به عنوان تفرجگاه مرسوم مردم بندرعباس مورد استفاده قرار می گیرد و رفت آمد به آن زیاد است…

وجه تسمیه گنو: در زبان محلی به درخت بنه، گن (Gan) گفته می شود و از آن جایی که این درخت در کوه گنو زیاد می روید به آن گنو می گویند که اکنون Geno تلفظ می شود.

تعدادی کل و بز و قوچ و میش در یک فنس بزرگ و طبیعی نگهداری می شود که فرصت آشنایی مردم عادی با حیات وحش را فراهم می آورد…

کل!

این حیوانات وحشی هستند و به طرق مختلف از محیط آزاد خود جدا شده اند: یا از متخلف و شکارچی گرفته شده اند و یا توسط مردم به محیط زیست تحویل داده شده اند…

قوچ یا گوسفند وحشی نر!

این دال سیاه که بالش آسیب دیده است در مرکز بازدید کنندگان حیات وحش کوه گنو نگهداری می شود…

کافی بود چند ثانیه به چشماش نگاه کنی تا غم دنیا رو از توش بخونی… بال شکسته برای یکی از بزرگترین و کم یاب ترین پرندگان ایران، معنای مرگ تدریجی است…

بلندترین نقطه کوه گنو، قله نصیری به ارتفاع ۲۳۴۷متر است که فرمی زیبا و متفاوت دارد…

هر چند در روز اول سفر و بازدید از کوه گنو، ریزگردها به شهر بندرعباس و اطراف آن هجوم آورده بودند اما کوهستان گنو نمایشی کامل برای ما داشت.. با این وجود اگر ریزگردها نبودند، از این نما تا بی کران دریای پارس دیده می شد…

علی رغم تصور اولیه، کوه گنو مکان بسیار خوبی برای پرنده نگری است. پرندگان ریز جثه و سبک بال یا Passeriformها در گام به گام حرکت شما، خودنمایی می کنند…

کمی بیشتر دقت کنید… استتار فوق العاده ای داره این پرنده!

دم سرخ زیبا که درست روبروی من نشست…

همسفران به جستجوی حیات در میان صخره های کوهستان گنو…

چشمه کوچکی که به اطراف خود زندگی بخشیده…

قله سه چنگو! (سه چنگ یا سه انگشت )

قله گنو یک نیم رخ به خلیج پارس دارد و یک نیم رخ به خاک ایران زمین… گویی چون محافظی با یک چشم تنگه هرمز را زیر نظر گرفته و با چشم دیگر خاک آریایی را…

این به اصطلاح خومون مارمولک رفتار جالبی داره و در هنگام خطر دمش رو به شکل زیر درمیاره! اسمش گکوی صخره ای بلنفرد Blanford !

اما با غروب خورشید و تاریک شدن هوا، یک تجربه جدید را با خانم افسریان در مورد شب پره ها داریم…

در این روش برای شناسایی گونه های منطقه، یک ماه مصنوعی درست می شود و حشرات شب گرد جذب نور شده و نمونه برداری می شوند. البته به دلیل سرمای زیاد هوا، امشب چندان موفق نیستیم و ۵-۶ گونه بیشتر نمونه برداری نمی شود

سپاس از مهندس قاسمی و حسن پیشوایی عزیز برای تمام محبت هایشان و همینطور نعیم مرادی جستجوگر و بهزاد زادهوش دوست داشتنی برای تلاش هایشان برای شناسایی و ثبت موجودات زیبای سرزمینمان…

این برنامه با همکاری انجمن یوزپلنگ ایرانی برگزار شد.