جنگل چلاو آمل در زمستان

خاطرات کودکی من حکایت از این داره که دیدن نمای کلبه‌ای در بلندی‌های دور دست و جنگل‌های پوشیده از برف، فقط در کارتون بچه‌های کوه‌های آلپ ممکنه! اما یک روز زمستانی در جنگل پوشیده از برف چلاو مازندران، همه تصوراتم رو بر هم زد…

جنگل چلاو کجاست؟

چلاو منطقه‌ای کوهستانی و پوشیده از جنگل‌های متراکم در محدوده استان مازندران است. برای رسیدن به جنگل چلاو از تهران راهی جاده هراز می‌شویم. جاده‌ی هراز همان مسیر تهران به آمل است.

با عبور از سیاه‌بیشه و نرسیده به آمل، یک خروجی به سمت جنگل چلاو می‌رود. در ابتدای این خروجی، تابلوی فیلبند و روستای سنگ‌چال راهنمای ما می‌شود. دیدن تاسیسات سد سیاه‌بیشه و وسعت تخریبی که ایجاد کرده بود، حالمون رو گرفت!

نمایش چهار فصل در جنگل‌های چلاو

اگر سفیدی برف برای زمستان باشد، سبزی جنگل برای بهار و تابستان، و زردی برگ‌ها برای پاییز، به نظر شما این عکس برای چه فصلیه؟!

تقویم می‌گوید که در میانه‌های پاییز هستیم اما جنگل‌های بالادست سفیدپوش شده‌اند.

ییلاق معروف فیلبند که با ابرهایش مشهور شده است در همین منطقه واقع شده است.

گاهی تنها ماندن هم زیباست مانند این کلبه در میان درختان رنگ به رنگ در دوردست‌های جنگل چلاو.

پوشش گیاهی و تنوع آن در منطقه جنگلی چلاو دیدنی است. نسبت به این برگ سرخس حس خوبی داشتم و هیچ توضیحی براش ندارم!

وقتی زمستان در پاییز خودنمایی می‌کند و چمنزاری که امسال خیلی زود سفیدپوش شده است.

این تک‌درخت نیمه‌جان هم برای بودن تلاش می‌کند.

حواسمون بود و از طعم خوش ازگیل وحشی در جنگل‌های چلاو غافل نشدیم.

دریای کاسپین از بلندی‌های جنگل چلاو

دیدن دریای مازندران از بلندی‌های سرسبز مازندران فانتزی دوران کودکی من بوده است. این فانتزی در بلندی‌های چلاو به واقعیت تبدیل می‌شود. خط افق نشان‌دهنده دریای کاسپین در دوردست‌هاست.

حتی یک تکه ابر ساده می‌تواند جلوه‌ای بی بدیل به آسمان آبی پروردگار بدهد.

وجب به وجب این خاک را باید دید و زیبایی‌های آن را حس کرد.

تنها کوه‌های سر به فلک کشیده هستند که می‌توانند جلوی پیشروی جنگل را بگیرند و البته انسان!

در این برنامه افتخار همراهی با جمعی از بهترین‌های کوهنوردی و طبیعت‌گردی ایران را داشتم. عظیم بِرَهمَنی از کوهنوردان و هیمالیانوردان پیشکسوت، بی‌ادعا و دوست‌داشتنی بود. او در برنامه صعود گاشربروم۲ هم‌طناب زنده‌یاد لیلا اسفندیاری بودند. به راستی که درخت هر چقدر پربارتر باشد، افتاده‌تر می‌شود.

کوهپیمایی در این هوا خاطره‌ای خواهد شد به یادماندنی، به خصوص وقتی با شعر و آواز و هنرمندی دوستان همراه شود.