قله سی چال
صعود گرامیداشت کوهنوردان باشگاه دماوند در حادثه بهمن دیزین ۸۸
به همراه ۱۷۸ نفر از کوهنوردان تهرانی برای صعود قله ۳۷۲۹متری سی چال راهی دیزین می‌شوم اما در این برنامه هدف فقط کوهنوردی نیست. همه آمده‌ایم تا یاد و خاطره همنوردان خود را گرامی بداریم.
خاطره جمعه تلخ کوهنوردی دیزین
آن روز تلخ رو خوب یادمه! دو روز قبل از برنامه با پرویز شجاعی صحبت می‌کردم و گفتم دوست دارم این دوره آموزشی یخ و برف باشگاه دماوند رو شرکت کنم. اما این کارگاه هم‌زمان با یک برنامه دیگر بود و نشد که همراه بشم.
پدرم خبر حادثه بهمن رو از تلویزیون شنیده بود. با نگرانی تماس گرفت که جویای حال و احوالم بشه و من تازه خبردار شدم. بدترین آخرین هفته دوران کوهنوردی خودم رو تجربه کردم. هر لحظه خبرهای تلخ و عجیب و غریب می‌اومد. این وسط شارژ تلفن پرویز هم تموم شده بود و داشتم دیوانه می‌شدم.
تا روز جمعه که موفق شدم با پرویز صحبت کنم کمی آروم‌تر شدم.
صعود سی چال به یاد همنوردان حادثه بهمن ۱۳۸۸ در دیزین
به همت کوهنوردان باشگاه دماوند قرار شد هم‌زمان با صعود به قله سی‌چال، برای ادای احترام به محل حادثه در دیزین برویم. مهم نبود که قربانیان بهمن را می‌شناختیم یا نه! آن‌ها از جنس کوهستان و طبیعت بودند و باید می‌آمدیم. پیش از رسیدن به دیزین، در محل حادثه دقایقی توقف کرده و آن روز و شب تلخ را مرور می‌کنیم.
مبدا صعود به سی چال پارکینگ پیست اسکی دیزین است. حرکت ما هم از پارکینگ دیزین شروع می‌شود.
باشگاه دماوند متولی برگزاری این صعود بود و بیشتر شرکت‌کنندگان نیز از اعضای این باشگاه قدیمی و با سابقه بودند. در همان گام‌های اول جاده دیزین به شمشک خودنمایی می‌کند.
در مسیر صعود به سی چال، یکی از کوهنوردان قدیمی به قله‌ای اشاره می‌کند و می‌گوید که کلون‌بستک است. یاد خاطره صعود به قله کلون بستک می‌افتم که در دوران نوجوانی همراه با کوهنوردان گروه مهر قم داشتم.
بهره‌گیری از سکوت و آرامش کوهستان حتی در این شلوغی هم امکان‌پذیر است و لذت دارد.
بر روی قله سی چال یک دکل مخابراتی بزرگ احداث شده که آن را از دور مشخص می‌کند. متاسفانه ساخت و سازهای مرتبط با این موضوع فضای روی قله را غیرطبیعی کرده است.
وجه تسمیه قله سی چال
این‌طور که یکی از پیشکسوتان باشگاه دماوند نقل می‌کند به دلیل وجود سی چاله و گودی در اطراف قله، این کوه «سی‌چال» نام‌گذاری شده و در تمام فصول، آب در آن‌ها جمع می‌شود. البته که این وجه تسمیه موثق نیست.
پاکسازی مسیر صعود، برنامه جنبی صعود سراسری یادواره حادثه بهمن ۸۸ بود.
قله سی‌چال به نسبت قله‌های دیگر بسیار تمیز بود. با این وجود، تنها بخشی از زباله‌های جمع‌آوری‌شده توسط کوهنوردان را در این تصویر می‌بینید.
حادثه ریزش بهمن دیزین در بهمن‌ماه ۸۸
در بهمن‌ماه سال ۸۸، هفت کوهنورد بر اثر ریزش بهمن در جاده دیزین جان باختند. پنج کوهنورد و یک مربی از باشگاه کوهنوردی دماوند که برای شرکت در دوره یخ و برف عازم منطقه شدند. همچنین یکی از کوهنوردان باشگاه همت شمیران که به منظور کمک به افراد بهمن‌زده اقدام کرده بود، جان خود را از دست دادند.
پس از بازگشت از قله و گرامیداشت یاد و خاطره همنوردان، شرکت‌کنندگان در مراسم راهی محل حادثه بهمن سال ۸۸ شدند و کوهستان را گلباران کردند.
من خودم هیچ‌کدوم از این عزیزان رو از نزدیک ندیده بودم و باهاشون برخورد نداشتم. تعداد قابل توجهی از شرکت‌کنندگان در مراسم شرایط مشابهی داشتند. اما دقایقی که در محل حادثه بودم و وقوع بهمن رو تصور کردم، بغض گلوم رو گرفته بود.
این بغض وقتی ترکید که مادر مرحوم سعید طاهری (کوهنورد فداکار گروه همت شمیران) در پایان مراسم با چشمان نمناکش اومد ازمون تشکر کرد و از ته دل برامون یه آرزو کرد: «ایشالا برید اورست و من بیام بدرقه تون…»
وای خدا! قلب یه مادر چقدر می‌تونه بزرگ باشه… آرزو می‌کنم خداوند به خانواده بچه‌ها و همنورداشون صبر بده.
دیدار با دوستان کوهنویس
دیدن دوباره عرفان فکری، آنا فراهانی، امین خادم، سیامک شایان‌پور و چند تن دیگر از وبلاگ‌نویسان کوهنورد و یادآوری خاطرات صعود قلم در این صعود بسیار لذت‌بخش بود.
وقتی تعداد نفرات شرکت‌کننده زیاد باشه، عکاسی و جا دادن همه در یک عکس کار سختی میشه.
